Bahar en Selvi

Lieve, vrolijke Bahar is elf en woont in Utrecht. Ze verveelt zich geen moment, lacht altijd en houdt enorm van Lego City en lezen. En Bahar heeft autisme en een ontwikkelingsachterstand. Ze heeft volop energie en veel behoefte aan structuur en vaste gewoonten. Haar opvoeding en begeleiding vragen best veel van haar ouders. Broer Baktash is een grote hulp, maar draagt veel verantwoordelijkheid en heeft ook behoefte aan eigen tijd en ruimte. Hoe fijn is het dat Bahar een keer in de week een middag wordt opgevangen door studente Selvi. Bahar heeft de tijd van haar leven met “haar vriendinnetje” en Bahars ouders kunnen met een gerust hart aan het werk.

Selvi (24) en Bahar zijn aan elkaar gekoppeld door Handjehelpen. Selvi is studente Social Work en ondersteunt ook bij Bahars taalontwikkeling, het maken van schoolwerk en activering in het algemeen. Maar vooral is het heel gezellig als Selvi op donderdag komt. “Donderdag is Selvi-dag”, aldus Bahar.

Selvi: “Ik kom nu een klein jaar bij Bahar en haar familie en we hebben het samen echt leuk. De klik was er ook meteen en we hebben inmiddels echt een band opgebouwd. Toen ik voor het eerst binnenkwam was het voor Bahar nog lastig om gedag te zeggen, maar inmiddels word ik overladen met knuffels.”

De dames hebben elkaar goed leren kennen en Selvi begrijpt Bahar inmiddels behoorlijk goed. “Bahar heeft veel behoefte aan duidelijkheid en communiceert zelf soms indirect en non-verbaal. Inmiddels weet ik goed hoe ik daarmee om moet gaan en wat ze bedoelt. Ik sluit aan bij haar belevingswereld en dat werkt goed. Als Bahar wel eens rare woorden gebruikt bijvoorbeeld, leg ik aan de hand van haar favoriete serie – Peppa Big – uit wat wel “foute” en “goede” woorden zijn. Dat kost tijd, maar zo komen we steeds stapjes verder.”

Ik leer hier ook echt veel. Op school is het toch vooral theorie. Hier kan ik mijn kennis ook echt toepassen, maar alles gaat vooral meer leven. En sommige situaties zijn best lastig, maar daar reflecteer ik dan op. Samen met Daphne, mijn begeleider bij Handjehelpen. Van haar leer ik ook echt aan te sluiten; werken vanuit de presentiebenadering. Niet alleen theorie, maar naast iemand gaan staan. Aansluiten bij de belevingswereld van de ander. Dat is best lastig maar dat mag ik leren en dat werkt echt het beste in de praktijk.”

Bahars vader, Shafi, is erg blij met de ondersteuning door Selvi en Handjehelpen. “Bahar is erg druk en volop in ontwikkeling. Het vraagt best veel van ons om haar goed te ondersteunen. Ze heeft eigenlijk voortdurend aandacht nodig. We richten onze weken zo goed mogelijk in, maar na schooltijd moet er echt iemand thuis zijn om Bahar op te vangen. Met onze banen lukt dat niet alle dagen. En voor mijn zoon vind ik dit ook te veel gevraagd; hij doet al enorm veel en heeft ook zijn eigen ruimte nodig. Zomaar even een oppas inschakelen is ook geen optie. Daar is Bahar het kind niet naar. Het is daarom fijn dat Selvi ons op de donderdagen ondersteunt. Ze is een vaste waarde en vertrouwd en weet heel goed hoe ze met Bahar om moet gaan. Dat geeft rust en ademruimte, voor mijn vrouw en mij, maar zeker ook voor onze zoon.

En ondertussen is Bahar gewoon dol op Selvi. Als we haar vragen wat ze het liefst doet met Selvi volgt er – na enkele tussenpozen - een flinke lijst: “Samen naar de Hema, naar de bibliotheek; boeken lenen, ijsjes eten, naar het park, tekenen.” En Bahar noemt Selvi ‘Selvi can’. En ‘can’ is Afghaans voor ‘lief’. Wat valt er dan nog meer te zeggen?