Cato en Sanne

Ze kennen elkaar nog eens niet zo lang, maar Cato (13) en Sanne (16) zijn al beste maatjes. Een keer in de week rijdt Sanne met de scooter vanuit Rhenen naar Cato in Leersum. Ze wandelen samen met de hond, doen een spelletje of bakken een cake. Én Sanne helpt Cato stappen te zetten naar meer zelfstandigheid, door samen haar kamer op te ruimen of boodschappen te doen bijvoorbeeld. 

Ondersteuning tijdens de lockdown
Cato’s moeder Roos kwam tijdens de eerste lockdown in maart in contact met Handjehelpen. Roos: “Cato kwam ineens thuis te zitten en door haar ontwikkelingsachterstand was het lastig om invulling aan haar dagen en schoolwerk te geven. Daar konden we wel wat hulp bij gebruiken. Via Handjehelpen kwam toen een vrijwilligster die Cato huiswerkbegeleiding gaf.” Een fijne ervaring die resulteerde in de vraag om Cato in algemene zin te helpen naar meer zelfstandigheid. Met dat doel komt nu vrijwilliger Sanne elke week een paar uurtjes helpen. 

“Dat gaat heel natuurlijk”, vertelt Roos. “Sanne is een vrolijke, gemotiveerde meid en er was gelijk een leuke klik. Een beetje afhankelijk van haar rooster komt ze hier op dinsdagmiddag drie a vier uurtjes. We drinken samen een kop thee en dan neemt Sanne het over. Ik kan met een gerust hart even de deur uit of aan het werk. Nu we – door Corona – zoveel thuis en op elkaars lip zitten is dat ook voor mij heel rustig en fijn.” 

Ik kan met een gerust hart even de deur uit of aan het werk.

Stappen zetten en spelletjes doen
Cato vertelt: “Het leukste vind ik het als we samen spelletjes doen, Mens erger je niet of UNO bijvoorbeeld. Of de honden uitlaten in het bos. Maar we doen ook samen boodschappen en we ruimen m’n kamer op.” Roos: “Het is fijn dat Sanne er is. Ze legt dingen goed uit en zet samen met Cato kleine, maar duidelijke stappen in de goede richting.”

Sanne vult aan: “We doen samen boodschappen en bedenken welke dingen je daarvoor nodig hebt; een tas, je portemonnee, een mondkapje. En we bedenken dat een pak melk niet zomaar een pak melk is; je hebt volle-, halfvolle- en biologische melk bijvoorbeeld. Kleine dingen, maar wezenlijk. Het is mooi om te zien hoe Cato die dingen oppakt. En soms zijn de dingen die we doen ook minder interessant; zelf je tas uitpakken en je beker en broodtrommel opbergen na school is natuurlijk saai, maar we proberen er iets leuks van te maken en het voelt ook goed om meer verantwoordelijkheid te krijgen en nemen.” 

Zeker niet klein
Sanne is eerstejaarsstudent Social Work op de Christelijke Hogeschool in Ede en koos er bewust voor om via Handjehelpen aan de slag te gaan. Sanne: “Ik vind het mooi om mensen net dat beetje extra hulp te bieden. Wij hebben thuis pleegkinderen en uit ervaring weet ik hoe belangrijk dit is. Toen wij een aantal jaar geleden een kindje met een beperking in huis hadden, merkte ik wat een beetje extra aandacht van mij betekende, zowel voor het kindje als mijn ouders. Zij konden wat extra rust pakken of hadden hun handen vrij voor de andere kinderen.” 

Ik vind het mooi om mensen net dat beetje extra hulp te bieden. Wij hebben thuis pleegkinderen en uit ervaring weet ik hoe belangrijk dit is. 

Roos onderschrijft dit belang. “Het is heel mooi dat Sanne ons letterlijk een handje helpt. Het is laagdrempelig en letterlijk niet heel groot, maar ook zéker niet klein. Voor ons gezin is het heel waardevol en het past bovendien heel mooi. Dat komt echt door de goede match. Een kwestie van maatwerk en vraag en aanbod bij elkaar brengen. Daar is Handjehelpen heel sterk in.” Roos is ook enthousiast over het lokale karakter van de ondersteuning. “Het is echt een Heuvelrug-dingetje. Dat maakt het heel vertrouwd. Sanne woont in de buurt en kent de omgeving. Samen wandelen Cato en zij langs hun oude scholen en binnenkort willen ze met de bus naar Rhenen om naar het dierenpark te gaan en de lekkerste ijsjes te eten. Die vind je in Rhenen, maar dat weet je natuurlijk alleen als je ook uit de buurt komt.”

Trots
Cato ziet ernaar uit dat Sanne snel weer komt. De afgelopen tien dagen konden ze elkaar door quarantaine niet zien. “En dat is best saai”, aldus Cato. De dierentuin, daar heeft ze wel zin in, maar ook dat kamer opruimen houdt ze erin. “Dat gaat al harstikke goed”, vertelt Roos trots. Cato, nog trotser: “En dat doe ik ook al echt uit mezelf!”

Sanne besluit: “Ik zou echt iedereen aanraden vrijwilliger te worden. Het kost echt amper tijd en het is zo fijn als je iemand daar zo mee kan helpen.”