Handjehelpen vaart niet alleen op vrijwilligers, maar ook op een mooie club stagiairs. Studenten uit alle leerjaren, van MBO tot HBO en van uiteenlopende studies als Social Work en Toegepaste Psychologie. Jaarlijks zo’n 380 in getal. Om deze studenten zo goed mogelijk te begeleiden zorgt Handjehelpen voor een-op-een begeleiding, trainingen en regelmatige intervisiebijeenkomsten.

Benieuwd hoe de professionals in wording een en ander ervaren? Deze keer horen we het van Ilse Koot, derdejaars Social Work aan Hogeschool Windesheim en Begeleider in opleiding (Bio-stagiair) bij Handjehelpen.

Ilse, vertel eens wat over jezelf.
“Ik ben Ilse, 20 jaar en derdejaars Social Work aan Hogeschool Windesheim in Zwolle. Ik ben de jongste van mijn klas en woon op anderhalf uur treinreizen van mijn opleiding. Dat is best een eind, maar ik vond de studie die Windesheim bood gewoon het interessantst en huiswerk maakte ik - toen de scholen nog open waren – gewoon in de trein.”

Toen de scholen nog open waren, zeg je terecht. Hoe ervaar je de lockdown?
“Ik zit net als anderen veel thuis natuurlijk. Dat is niet heel spannend, maar gelukkig biedt mijn stage een welkome afwisseling. Als BIO-stagiair begeleid ik eerstejaars studenten en dat gaat voor een groot deel vanaf kantoor. Op de dagen dat ik hulpvragers bezoek ben ik natuurlijk sowieso op pad.

Hoeveel dagen loop je stage en hoe zijn die precies gevuld?
Ik loop stage op dinsdag en woensdag. Dinsdag is mijn kantoordag. Ik neem kantoortaken over van mensen uit mijn team. Ik verwerk inschrijfformulieren, houd Excel-lijsten bij, bel hulpvragers na en houd de mail bij. Eén keer per maand geef ik intervisie aan eerstejaars studenten. Ik beantwoord vragen en help ze als er dingen voorvallen waarvan ze niet weten hoe ze het moeten aanpakken.”

Ik merk echt dat ik het verschil kan maken. 

Woensdags zie ik mijn twee hulpvragers. Allereerst een jonge vrouw met een licht verstandelijk beperking, wiens kinderen uit huis geplaatst zijn en waar veel speelt momenteel. Bij haar kom ik vooral ter ondersteuning; ik help met het brengen van structuur in haar leven en bied een luisterend oor. ’s Middags bezoek ik een oudere man met beginnende dementie. We praten, wandelen en spelen spelletjes. Zijn dochter woont in Zwolle, dus ik bel haar elke week even en maak foto’s’ van binnengekomen post en let erop dat meneer goed eet. Eenmaal thuis schrijf ik dan in mijn werkverslagen.

Wat vind je bijzonder aan deze stage?
Je komt echt bij de mensen thuis en geeft persoonlijke aandacht aan de hulpvrager. Ik merk echt dat ik het verschil kan maken. Mooi vind ik het ook dat de doelgroep heel breed is, waardoor je veel kansen hebt om je te ontwikkelen en te leren. En je gaat zelfstandig op stap dus je komt jezelf echt tegen. Dingen die je nog lastig vindt, merk je gelijk op. Er is dus veel ruimte voor zelfstandigheid en om te groeien, maar je krijgt ook goede ondersteuning. De begeleiding is op maat en ook daar staat persoonlijke aandacht weer centraal. Ik word goed gevolgd in mijn proces en mijn begeleiders zijn altijd bereikbaar voor ondersteuning.

Kun je nog wat meer vertellen over die begeleiding?
Wilma is mijn stagebegeleider en haar spreek ik wekelijks over mijn ontwikkeling. Carmen begeleidt me in mijn ondersteuning van de eerstejaars. Daarnaast biedt Handjehelpen regelmatig trainingen aan. Dat is echt een toevoeging. En we hebben maandelijks intervisiebijeenkomsten waarin we casussen bespreken met andere derdejaars. Daar zitten studenten van alle richtingen dus je leert veel van elkaar. Een student Toegepaste Psychologie neemt toch weer andere dingen mee dan ik.

Wat neem je bij uitstek mee uit deze stage?
Ik vind het mooi om te zien hoezeer mensen open staan om van elkaar te leren. Zowel de begeleiders als de studenten. Ook de eerstejaars bellen gemakkelijk met vragen. Ook blijft me zeker bij dat de oudere meneer met dementie – toen ik eens iets vergat – al snel grapte dat niet hij maar de jeugd vergeetachtig is. Toen realiseerde ik me dat ik ook gewoon een grapje kan maken, naast iemand kan staan en het niet zo zwaar hoef te maken. Maar het allermooiste vind ik dat je echt iets betekent voor mensen. Niet alleen voor de hulpvrager, maar ook voor familieleden. De hulp reikt ver. Zo kreeg ik van een familielid te horen dat ze door mijn hulp meer kan loslaten. Prachtig toch?”

Wil jij ook stage lopen bij Handjehelpen?
De inschrijving voor derdejaars stagiairs Toegepaste psychologie, pedagogiek en social work is vanaf nu geopend. Kijk op onze stagepagina voor meer informatie en meld je aan.