Nadia en Anne-Sophie

Nadia Balkoudia werkt al zo’n achttien jaar in de hulpverlening, de laatste jaren als professional binnen het Ouder Kind Team (OKT) Amsterdam Oost. Nadia: “Een jaar geleden attendeerde een collega mij op de Handjehelpen. Toen ben ik gaan kijken of zij iets zouden kunnen betekenen voor de gezinnen die ik begeleid. Ik zocht contact met regiocoördinator Gaby Kramer en samen hebben we gekeken wat mogelijk en wenselijk was. 

Zo zijn we gestart met een maatje voor een gezin in Watergraafsmeer; moeder en vader met twee jongens in de basisschoolleeftijd en een baby. De situatie in dit gezin is pittig. Moeder heeft een veelbewogen leven achter de rug en een verstandelijk beperking. Ook is ze overbelast. Vader is veel aan het werk, dus de zorg voor de kinderen komt grotendeels op haar aan. De oudste zoon heeft een ontwikkelingsachterstand en beide jongens hebben een taalontwikkelingsstoornis en gedragsproblemen. 

Voor dit gezin zocht ik vooral iemand die kon ontlasten en afleiding kon bieden. Een-op-een aandacht voor de kinderen ook. Zo kwamen we bij Anne Sophie, vierdejaars stagiair Pedagogiek bij Handjehelpen. Anne Sophie is in september 2021 gestart bij dit gezin. Ze komt elke week een middag en we zagen al snel dat dit enorm van waarde is voor het gezin. Anne Sophie gaat elke week met de oudste zoon naar sport en ze helpt hem met lezen. Daarvoor zouden we normaal gesproken een vrijwilliger via bijvoorbeeld de Voorleesexpress inschakelen, maar het is voor dit gezin veel fijner dat we beide hulpvragen bij Anne Sophie neer kunnen leggen. Er is immers al een flink aantal hulpverleners betrokken. Dat is nodig, maar al die verschillende gezichten zorgen ook voor extra onrust in het gezin. Bovendien is het voor moeder verwarrend; wie is voor wat en wat bespreek ik met wie? Mooi dus dat Anne Sophie breed inzetbaar is en dat we samen kunnen afstemmen wat zij kan oppakken. 

"De meerwaarde van Handjehelpen: het is een brede organisatie en de koppeling met de stagiairs en vrijwilligers is maatwerk."

Dat is denk ik ook wel de meerwaarde van Handjehelpen. Het is een brede organisatie en de koppeling met de stagiairs en vrijwilligers is maatwerk. Je krijgt niet zomaar iemand toebedeeld; dat gaat in gezamenlijk overleg en er wordt aangesloten bij wat nodig is. Bovendien is er goede begeleiding vanuit de organisatie. De regiocoördinatoren in Amsterdam, Gaby Kramer en Carmen Odermatt, staan klaar als er iets anders nodig is of iets niet helemaal soepel loopt. Het contact is laagdrempelig en Gaby en Carmen denken goed mee. Ook de stagiairs worden door Handjehelpen goed begeleid. Wij hebben daar geen extra werk aan. 

Wat ik merk is dat niet alleen het gezin ontlast wordt, omdat Anne Sophie de moeder taken uit handen neemt, maar dat ook mijn werk makkelijker wordt. Door de inzet van Anne Sophie wordt druk weggenomen, waardoor situaties minder snel uit de hand lopen. En die situaties hoef ik dan dus niet op te lossen. Anne Sophie is er voor de extra’s; de een-op-een aandacht en gezelligheid. En professionele hulp blijft hard nodig, maar ik zie dat haar inzet preventief werkt. Er wordt in feite ruimte gecreëerd voor moeder om de zorg voor haar kinderen beter op te pakken en vol te houden. Ook is het natuurlijk mooi dat we normaliseren waar mogelijk. De professionals inzetten waar nodig en, waar het niet nodig is, vooral niet uitvergroten. Een stagiair als Anne Sophie kan daarbij een goede rol spelen. Zij staat meer naast het gezin; haar bezoek is minder beladen. Vanzelfsprekend heeft dit alles ook een positief effect op de kinderen.”

"We normaliseren waar mogelijk. Professionals inzetten waar nodig en, waar het niet nodig is, vooral niet uitvergroten."

Anne Sophie Tholen (23) vertelt: “Ik liep de afgelopen jaren al eerder stage, maar dit gezin is wel het meest intensieve waarbij ik tot dusver betrokken ben. Er speelt veel en de situatie is best complex. Toch zie ik echt een positieve ontwikkeling binnen het gezin. Ik trek vooral op met de oudste zoon. Zijn moeder heeft op die manier haar handen vrij voor de andere kinderen. Ik lees met de oudste en neem hem mee naar kickboksen. En ondertussen kletsen we natuurlijk. Of we gaan eens samen naar de speeltuin. Ik merk dat de aandacht de jongen goed doet. Zijn sociale vaardigheden zijn versterkt en hij wil graag meedoen en luisteren. Dit ging overigens niet vanzelf. Het kost tijd en aandacht om goed contact op te bouwen. In het begin was het best zoeken hoe ik het beste bij dit gezin aan kon sluiten. Duidelijk en consequent zijn, bleek de basis voor een goede band. Ze weten waar ze aan toe zijn bij mij, wat de bedoeling is. 

Ook bij de moeder zie ik ontwikkeling. Toen ik onlangs vroeg hoe het ging zei ze volmondig: “Het gaat echt goed.” En dat klopt ook. Het is voor haar keihard werken, maar ze merkt dat het helpt als ze de rust bewaart en consequent is. Dat verbaast me misschien nog wel meer dan de ontwikkeling van de jongens.  

Voordat ik aan deze stage begon was ik namelijk best vooringenomen. Ik dacht dat het misschien wel het beste zou zijn als de kinderen uit huis geplaatst zouden worden, maar inmiddels hoop ik echt dat ze thuis mogen blijven wonen. Het is behoorlijk ingewikkeld, maar ik zie dat de moeder haar best doet en graag meewerkt. Er liggen echt kansen op plekken waar je ze niet zou verwachten. Als je het mij vraagt, kan de informele zorg helpen die kansen bloot te leggen. Met Nadia en Gaby hebben we gekeken waar ik aanvullend en van waarde kan zijn. Wat moet anders en kan anders dankzij mijn inzet. In dit geval was dat vooral de een-op-een aandacht voor het kind. Iets waar de professional minder tijd voor heeft. Daarnaast ook de structurele betrokkenheid en laagdrempeligheid van mijn inzet. Dat ik er gewoon ben; ongedwongen en zonder verplichtingen. Voor mij hoeft de moeder niet op te ruimen of een goede indruk te maken. Ze kan zichzelf zijn heeft het even wat rustiger als ik er ben. Dat ze stiekem ook nog wat meepikt van mijn aanpak met de kinderen is dan dikke bonus. 

"Nergens valt zoveel te leren als in de praktijk. Mooi ook dat de formele- en informele zorg zo dichter bij elkaar komen."

Mijn stage is nu ten einde. Hopelijk komt er een nieuwe stagiair via Handjehelpen. Ik gun het dit gezin en ook de stagiair. Het is prachtig stagelopen bij Handjehelpen. Je kunt echt verschil maken.” Nadia vult aan: “Professionals in wording kunnen ons veel brengen en andersom geldt hetzelfde. Nergens valt zoveel te leren als in de praktijk. Mooi ook dat de formele- en informele zorg zo dichter bij elkaar komen. 

Inmiddels heb ik een andere baan dus ook ik neem afscheid van het OKT, maar ik houd Handjehelpen zeker in mijn achterhoofd. Het is fijn als zorg informeel kan worden opgepakt. Niet alleen parallel aan intensieve hulpverleningstrajecten, maar ook preventief of als nazorg. Gezamenlijk gezinnen weer zelfredzaam maken, ze een duwtje in de goede richting geven; in goede samenwerking kan informele zorg - en Handjehelpen in het bijzonder - daarbij een belangrijke, normaliserende rol spelen.”