Als eerstejaarsstudent Health and Social work liep Francine Hogenhout een half jaar stage bij Handjehelpen. Ze werd gekoppeld aan vier mensen met een hulpvraag waarmee ze gesprekken voerde, spelletjes deed of wandelde. “Deze stage heeft me doen inzien dat iedereen z’n struggles heeft in het leven. Als ik nu op straat fiets en een leuk huis zie, dan denk ik ook gelijk: misschien woont er wel iemand die niet lekker in z’n vel zit.”

Francine volgt de tweejarige opleiding Health and Social work aan de Hogeschool Utrecht. Begin dit jaar liep ze stage bij Handjehelpen. Van februari tot juli vertrok ze drie dagen per week vanuit haar ouderlijk huis - een boerderij vlakbij Utrecht - naar school. De andere twee dagen bezocht ze mensen met een hulpvraag. Francine heeft daarnaast ook nog een bijbaan in het verzorgingshuis, waar ze de maaltijden en activiteiten verzorgt. Even ontspannen doet ze het liefst in de natuur. Door te gaan zitten, de omgeving in zich op te nemen, te fotograferen of als ze weer thuis is te schilderen.

In gesprek

In Amersfoort werkt Handjehelpen sinds februari 2022 samen met Indebuurt033 met het project Stut en Steun, waarbij we ondersteuning geven aan volwassenen die begeleiding van het wijkteam hebben gehad. Stagebegeleider Ilse Koot van Handjehelpen heeft Francine gekoppeld aan vier hulpvragers in de leeftijd van 40 tot 80 jaar. “Iets wat ze allemaal ervaren is eenzaamheid,” vertelt ze. “De één is bijvoorbeeld gescheiden en wil graag praten met iemand. Gedurende zo’n gesprek komt er vaak van alles ter sprake. En als iemand praten lastig vindt, dan doen we een spelletje of gaan we wandelen. Doen we gelijk een boodschapje en help ik met het sjouwen van de tassen. Ondertussen stel ik vragen en ontstaat het gesprek als vanzelf.” Zo’n gesprek beginnen en onderhouden vond Francine in het begin best lastig, maar dankzij deze stage weet ze nu de kennis uit alle gesprekstrainingen toe te passen in de praktijk.

Iemand tijd en aandacht geven

“Eenzaamheid kan ik niet wegnemen, maar ik kan wel mijn tijd en aandacht bieden,” vertelt Francine, “zodat iemand zich gehoord voelt. Ik merk dat dat mijn hulpvragers goed doet. Als iemand somber is stel ik mezelf als doel om diegene in ieder geval één keer te laten lachen. Als dat dan lukt, word ik daar ook gelukkig van. Eén keer was ik vijf minuten later en werd ik gelijk gebeld, kom je nog? Ze vinden het meestal ook niet leuk als ik weer wegga.”

"Ik kan hun eenzaamheid niet wegnemen, maar wat tijd en aandacht aan ze besteden doet hen goed."

Leren grenzen aangeven

Als Francine bij een hulpvrager is geweest, maakt ze een rapportage voor stagebegeleider Ilse. “Daarin staat wat ik heb gedaan aan de hulpvraag, mijn gedachten erbij en of ik eventuele vragen heb. Als ik van gedachten wil wisselen, kan ik ook altijd Ilse bellen. Soms belt ze mij ook even hoe het gaat. Het helpt dat ze zich heel open opstelt: dan durf ik dat zelf ook. Ik vond het in het begin bijvoorbeeld lastig om mijn grenzen aan te geven. Eén hulpvrager wilde me steeds een knuffel geven, en ik vond het moeilijk om te zeggen dat ik dat niet fijn vond. Toen heb ik met Ilse besproken hoe doe ik dat kon aanpakken. Ik durfde het toen wel tegen hem te zeggen en heb daar veel van geleerd.”

Theorie toepassen in de praktijk

Naast de individuele begeleiding komen alle stagiairs van Handjehelpen een keer per maand samen tijdens een intervisiebijeenkomst. Francine vertelt hoe dat gaat: “We beginnen met casusbesprekingen, iedereen brengt een casus in. Daarna krijgen we extra uitleg over onderwerpen. Laatst ging het over rouw en verlies bijvoorbeeld. Dat komt ieder mens in zijn leven tegen. Niet iedereen kan daar hetzelfde mee omgaan. Wij kregen handvatten hoe we daarin kunnen helpen, wat je wel en niet kunt doen.”

"Tijdens stage komen vaak dezelfde onderwerpen aan bod als op school, maar nu leren we ook hoe deze we deze kennis kunnen toepassen in de praktijk."

Snuffelen

Francine is blij met haar stage. De nieuwe inzichten en vaardigheden helpen haar om zichzelf verder te ontwikkelen. “En om uit te vinden wat ik later wil gaan doen, met welke doelgroep ik graag werk. Daar ben ik nog niet uit. Misschien wil ik wel verder studeren? Ik vind het hoe dan ook belangrijk om betrokken te zijn bij de maatschappij. Niet iedereen heeft het even goed. Als je daar wat aan kunt doen, is dat heel fijn.”