Nieuws

Alle nieuwsberichten op een rij

22 november 2022

Vrijwilliger in beeld: Sandra

'Het geeft me ontzettend veel voldoening om er voor Elena te mogen zijn'

Sandra (28) is ervaringsmaatje voor Elena, een meisje van 14 dat - net als Sandra vroeger - opgroeit met veel zorgen in haar gezin. “Ik ben er graag voor Elena. Voor wat een-op-een aandacht, een luisterend oor, maar vooral ook veel plezier. En ik hoop dat ze zich bij mij begrepen en gezien voelt. Ik weet hoe waardevol dat is.”

“Elena en ik zijn inmiddels twee jaar maatjes. Tijdens de eerste corona-lockdown zocht ik contact met Handjehelpen, omdat ik voelde dat ik - naast mijn kantoorbaan voor MIND Naasten Centraal - ook meer persoonlijk iets voor iemand wilde betekenen. Ook zocht ik gericht naar een plek waar ik met mijn eigen ervaring verschil kon maken. Bij Handjehelpen trof ik het project Ervaringsmaatjes voor jonge mantelzorgers, mij op het lijf geschreven.

Houvast

Zelf ben ik ook opgegroeid in een gezin met veel zorgen. Mijn moeder heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis en mijn vader kampte met angsten en depressie, waarna hij toen ik zes wat een eind aan zijn leven maakte. Een KOPP-kind dus, kind van ouders met psychische problematiek. Over die ervaring blogde ik al, maar ik wilde er ook in de praktijk graag meer mee. Omdat ik weet hoe belangrijk het is als je in zo’n thuissituatie iemand hebt, die je echt ziet en bij wie je met je verhaal terecht kunt. Zeker gedurende die lockdowns, waarin kinderen in moeilijke thuissituaties ineens nergens meer heen konden. Ik kon me levendig voorstellen hoe lastig dat voor veel kinderen moest zijn.

'Alles werd door Joannieke heel persoonlijk en nauwgezet begeleid. Heel bijzonder en waardevol vond ik dat.'

Mini-me

Toen ik me aanmeldde bij Handjehelpen werd ik al snel gekoppeld aan Elena. Regiocoördinator Joannieke van Dogterom kwam bij mij thuis en luisterde naar mijn verhaal, vroeg naar mijn mogelijkheden en voorkeuren en bleek gelijk een maatje in gedachten te hebben. Een klein poosje later zat ik samen met Joannieke op de bank bij Elena en haar moeder. Alles werd door Joannieke heel persoonlijk en nauwgezet begeleid. Heel bijzonder en waardevol vond ik dat, want je stapt toch zomaar bij wildvreemden binnen en hebt in feite geen idee wat je te wachten staat.

Best even wennen dus, zo’n eerste kennismaking. Wat vertel je wel? Waar vraag je naar? Hoe open is iedereen? Dat is aftasten de eerste keer, maar met Elena voelde ik wel gelijk een klik. Sterker nog; we lijken enorm op elkaar. Zowel qua hobby’s als uiterlijk. Alsof ik een kleine mini-me trof.

Aandacht

Die eerste maanden hebben we ons - hoewel we door de corona maatregelen eigenlijk weinig konden ondernemen - dan ook prima vermaakt. We knutselden en bakten veel en probeerden nieuwe recepten uit, gingen schaatsen en - toen het weer beter werd - ook zwemmen. En we leerden elkaar steeds beter kennen, waardoor ook de gesprekken opener werden.

'Zelf ziet ze dat niet zo, maar ze pakt veel verantwoordelijkheden op. Dat is ook waarom ik er ben. Gewoon voor wat extra aandacht voor haar.'

Elena is een meisje dat niet snel ergens over zal beginnen en waarbij je soms even door moet vragen. Dat weet ik inmiddels en ik merk ook dat ze het fijn vindt als ik dat af en toe doe. Er gebeurt veel in Elena’s leven en ze draagt veel. Zelf ziet ze dat niet zo, maar ze pakt veel verantwoordelijkheden op, zowel voor haar moeder als haar jongere broertje. Dat is ook de reden waarom ik er ben. Gewoon voor wat extra aandacht voor haar. Ik vraag naar haar dag, naar haar gevoel en probeer haar te helpen alles een beetje een plek te geven. Vooral door te luisteren en soms ook door iets van mijn eigen ervaring te delen. Ik hoop haar zo woorden te geven aan alles wat ze meemaakt. En misschien een beetje perspectief te bieden.

Schateren

En we hebben ook gewoon ontzettend veel lol hoor. Dat staat in feite voorop. We zien elkaar in principe elke week en ik ga niet weg voor we samen gelachen hebben. En dat gaat gelukkig heel gemakkelijk. Elena is inmiddels een echte puber en op school ook wel eens een eigenwijze dondersteen. Dat vind ik prachtig en supergezond! Dat ze ondanks de zwaarte ook gewoon soms wat tegendraads is en dat dan schaamteloos en lachend aan mij vertelt.

Wat dat betreft staan we ook echt naast elkaar; ze hoeft zich bij mij niet anders voor te doen. Het is eigenlijk een beetje een grote zussenrol. En dat is er eentje die mij goed past. Als oudste zus hebben mijn eigen broertje en zusje, die inmiddels al wat ouder zijn, mij iets minder nodig, maar ik vind het heel mooi om er nu voor Elena te kunnen zijn.

'Het geeft me ontzettend veel voldoening om er voor Elena te mogen zijn. Dat ze bij mij zichzelf kan zijn en zich gezien en begrepen voelt.'

Voldoening

Want vergis je niet dat ik er ook veel uithaal. Ik vind het bijzonder dat ik deze familie - inclusief moeder, broertje, opa en oma - zomaar mocht binnenstappen en dat ze me echt toelaten en accepteren. Ik hoor er geloof ik wel een beetje bij inmiddels. En het geeft me ontzettend veel voldoening om er voor Elena te mogen zijn. Dat ze bij mij zichzelf kan zijn en zich gezien en begrepen voelt. Daar had ik als kind wel echt behoefte aan. Ik voelde me toch vaak alleen. Iemand die je echt ziet, een gelijke ook, vind je niet zomaar en juist dat kan echt verschil maken. Ik hoop oprecht dat ik die persoon voor Elena kan zijn en ben er ontzettend dankbaar voor dat zij en haar familie me dit vertrouwen geven.”

Sandra begon in 2019 met het platform Met Zonder Ouders. Een platform voor volwassenen die zijn opgegroeid met een ouder met een psychische kwetsbaarheid of verslaving. Op haar website www.metzonderouders.nl en haar Instagramaccount (@metzonderouders_) deelt ze o.a. over haar eigen ervaringen als volwassen KOPP-kind, tipt ze interessante boeken en organiseert ze activiteiten voor lotgenoten. Sinds kort is daar ook een Met Zonder Ouders Community bijgekomen. In deze online community kunnen volwassen KOPP-kinderen elkaar ontmoeten, steunen en inspireren.

Terug