Hans en Rens

Ze kennen elkaar net vijf maanden, maar de band tussen Hans (66) en Rens (34) voelt al heel vertrouwd. Hans noemt Rens het broertje dat hij nooit gehad heeft. Beide mannen leerden elkaar kennen via Handjehelpen. Hans had - na een heftige periode - wel behoefte aan een maatje. Na een zorgvuldige selectieprocedure bracht Handjehelpen vrijwilliger Rens op zijn pad. Een schot in de roos.

Hans: “Ik kom uit een ernstige depressie en ben in feite langdurig ziek. Dat is zwaar en helaas raak je daardoor ook mensen kwijt. Ik had echt behoefte aan wat gezelschap en afleiding. Via mijn begeleider bij Lister, hoorde ik over het maatjesproject van Handjehelpen. En voor ik het wist stond Rens hier op de stoep.”

Juiste match
“Toen ik hier kwam voelde het gelijk goed," vertelt Rens. "Voor mij was het de eerste keer als “maatje” dus het was best onwennig. Handjehelpen zoekt nauwkeurig naar een goede match en bij mij en Hans zaten ze zeker goed. Hans is een interessante man. Hij weet veel over religie, wat voor mij redelijk nieuw is maar me wel degelijk interesseert. En we hebben allebei een liefde voor goede audioapparatuur en blijken van dezelfde soort muziek te houden. Een bijzondere mix van fusion en stevige rocknummers. Niet erg voor de hand liggend dus”. Hans vult aan: “Iemand vinden die het kan volgen is al knap, laat staan iemand die het waardeert.”

“We hebben allebei een andere achtergrond en zijn van een andere generatie en dat maakt het heel boeiend.”

Hans: “Ook naar elkaar toe hebben we een aantal dingen duidelijk uitgesproken en afgesproken eerlijk tegen elkaar te zijn over hoe het gaat. Je moet toch even aftasten in het begin, maar het verliep heel vanzelfsprekend. Rens is erg open en kan goed luisteren. Na de derde keer dat hij hier kwam heb ik gezegd dat ik hem vertrouw. Dat is ook echt zo. Rens voelt als een broer voor me.”

Voor elkaar
Rens beaamt: “Hans en ik zijn in feite maatjes voor elkaar. Officieel ben ik misschien de vrijwilliger, maar zo voelt het niet. Ik zie Hans zeker ook als een goede vriend en het contact is gelijkwaardig. We zien elkaar elke week en per keer bekijken we wat we gaan doen. Soms blijven we thuis en praten we wat of luisteren we muziek. Op andere dagen gaan we op stap. Zo zijn we laatst naar een grote elektronicazaak geweest. Als twee kinderen in de snoepwinkel liepen we daar rond.”

Rens: “We zijn allebei van andere achtergrond en zijn van een andere generatie en dat maakt het heel boeiend. Tegelijkertijd is er herkenning en vind ik rust bij Hans. Ik heb een druk leven, met werk en een baby. Het komt wel eens voor dat ik hier gestrest binnenkom, maar zodra ik over de drempel ben valt de hectiek van me af. Ik kan iedereen aanraden om vrijwilliger bij Handjehelpen te worden, het heeft mijn leven verrijkt.”