Peter en Ernestine

Fouzi (10) maakt modder-oliebollen in de zandbank van speeltuin De Boog in Hoograven, zijn zusje Aya (7) ‘verkoopt’ ze op de rand van de zandbak. Hun gastouders Peter en Ernestine, spelen met veel plezier mee en luisteren naar hun verhalen terwijl ze ook aandacht schenken aan hun eigen baby-dochtertje Hannah. Een mooi tafereeltje dat heel gewoon lijkt maar toch ook bijzonder is.

Organisatieadviseur Peter en Ernestine (arts) besloten anderhalf jaar geleden zich op te geven als gast/logeergezin bij vrijwilligersorganisatie Handjehelpen. Maandelijkse bieden ze Fouzi en Aya een fijne middag waarin ze kunnen meedraaien in hun gezin. Maar ook hun alleenstaande moeder Moeniera voelt zich gesteund door deze hulp: “Ik ben erg blij met deze opvang, zij doen dingen met de kinderen die ik zelf niet kan waarmaken. De kinderen vinden het echt heel erg leuk en ik heb dan even tijd voor mijzelf. Ik vertrouwde mijn kinderen direct aan ze toe.”

Moeniera had vroeger een fijne baan, kreeg Niet Aangeboren Hersenletsel en raakte psychisch in een diep dal door haar depressies. Haar kinderen werden tijdelijk uit huis geplaatst omdat ze de zorg niet meer aankon. Samen met haar moeder voedt ze nu de kinderen weer zelf op. Werken lukt niet meer.

“Ik ben zo blij met deze opvang, Peter en Ernstine doen dingen met de kinderen die ik zelf niet kan waarmaken.”

Peter en Ernestine vinden hun rol als gastgezin niet meer dan logisch. Ernestine: “Je kunt natuurlijk uren gaan Netflixen, maar iemand helpen in die tijd is veel leuker! Het is fijn om de kinderen wat extra’s mee te geven, ze dingen laten ontdekken die ze anders wellicht niet zouden doen. We doen hele gewone dingen met ze, naar het bos, een speeltuin en we hebben eens appels geplukt bij een boer en daar appelsap van gemaakt.”

Peter: “Wij zijn nadrukkelijk geen hulpverleners, die hebben ze al genoeg om zich heen. Bij ons is het gewoon jezelf zijn en het levert geen extra inspanning. Sterker nog, het is een ook een verrijking van ons leven. We zouden Moeniera en haar kinderen nooit hebben leren kennen als we dit vrijwilligerswerk niet deden. Het haalt je uit je bubbel. We waren laatst op een verjaardag bij hen en dan zie je hoe leuk het is om ergens uitgenodigd te worden waar je normaal niet snel zou komen. Ernestine vult nog aan: ‘Het is misschien makkelijker om geld te storten aan een goed doel, maar 3 uurtjes per maand is echt geen moeite. En één op één hulp geven is echt een hele mooie ervaring.”

Fouzi en Aya spelen ondertussen met Hannah die haar ‘grote broer’ aan zijn haar trekt. Fouzi laat het lachend toe en Aya roept hard dat de baby net haar naam heeft gezegd. Fouzi vond de keer dat ze pannenkoeken gingen eten en voor het eerst naar de film gingen ‘écht gaaf’. Omdat hij thuis geen vader heeft vindt hij het heerlijk om met Peter te spelen. En Peter en Ernestine vinden het hartstikke leuk om hun gastkinderen te zien opgroeien