Sanne en Peter

Sanne Hekman (35) en Peter Minkjan (36) wonen in een mooi en ruim huis, hebben het goed en zijn samen met hun dochter Lena (5) als gezin compleet. Een zegen en lang niet vanzelfsprekend. Daar zijn ze zich terdege van bewust. Omdat ze meer liefde te geven hebben en letterlijk en figuurlijk ruimte hebben, gaven ze zich op als steungezin. Sinds een klein jaar zorgen ze nu af en toe voor Victoria (5), hun “weekendkindje”.

“Drie jaar geleden verhuisden we van Amsterdam naar Utrecht. Van een appartement naar een royale jaren dertig woning met tuin. Sanne en ik spraken jaren geleden al over pleegzorg, maar pas toen we er serieus plek voor hadden, kon het ook concreet worden”, vertelt Peter.

Directe klik
Sanne: “Via via kwamen we terecht bij Handjehelpen. We kenden de organisatie niet, maar toen we hoorden over hun project steungezin hebben we ons gelijk aangemeld. Vanaf dat moment ging het eigenlijk heel snel. Regiocoördinator Annemiek Harberink stelde Victoria aan ons voor. Eerst op papier en – nadat Fatima, Victoria’s moeder, en wij daarmee instemden – ook in levende lijve. Vanaf dat moment was het eigenlijk beklonken. Victoria is een ontzettend vrolijk en lief meisje en er was gelijk een klik.

"Victoria was gebiologeerd door de baard van Peter en kroop gelijk op zijn schoot om er aan te voelen en volop aan te trekken.” 

Peter: “Onze dochter Lena zat ondertussen lekker bij Sanne op schoot. Dat was ook wel goed, want zij moest in het begin wel even wennen. Ineens je aandacht delen met een ander kindje is natuurlijk best gek”. Sanne vult aan: “Toch doen we dit ook heel bewust voor Lena. Niet alleen is het gezellig om een kameraadje te hebben, maar vooral krijgt ze zo mee dat wij het belangrijk vinden om er voor anderen te zijn. En ze ziet dat het niet vanzelfsprekend is dat alles altijd goed en gemakkelijk gaat.” 

Steuntje in de rug
Sanne: “Door een ernstige stofwisselingsziekte is Victoria lichamelijk en verstandelijk beperkt. Haar moeder Fatima is alleenstaand, werkt bijna fulltime en heeft nog twee andere kinderen. Fijn als zij ook eens wat tijd voor zichzelf heeft of wat extra aandacht aan haar twee jongens kan besteden. Daarom is Victoria nu eens in de maand een zaterdag of zondag bij ons. Voor ons ontzettend gezellig en voor Fatima toch een steuntje in de rug.”

Moeder Fatima beaamt: “Het is heerlijk als ik Victoria af en toe bij Sanne en Peter mag brengen. Ik heb in Utrecht geen groot netwerk en de zorg voor Victoria in combinatie met de zorg voor mijn twee andere kinderen en mijn werk is best intensief. Als ik dan af en toe mijn handen vrij heb, laad ik echt op. Ik doe iets leuks met de jongens of ga even lekker in mijn eentje winkelen. Of ik doe thuis heerlijk een tukkie. Als Sanne Victoria na een dag weer terug brengt, kan ik er weer tegenaan en zie ik dat zij het heel fijn heeft gehad. Sanne en Peter maken er ook echt een leuke dag van voor Victoria en ik zie dat ze het allerbeste met haar voor hebben. Dat merkte ik gelijk bij de kennismaking al.

Moeder Fatima: "Ik heb volledig vertrouwen in ze en laat Victoria met een heel gerust hart bij ze achter.”

Sanne: “Wat ook meespeelt is dat Handjehelpen heel goed begeleidt en bemiddelt. Er wordt echt gekeken naar de behoefte die er is en vol ingezet op een goede match. In ons geval zaten ze dus helemaal goed. We hebben in het begin heel duidelijk besproken wat de verwachtingen en behoeften zijn en sindsdien stemmen we onderling goed af wat er mogelijk en nodig is. Elk half jaar plannen we samen welke weekenden Victoria bij ons is en bij het halen en brengen delen we alle bijzonderheden rechtstreeks. Tussendoor appen we natuurlijk ook zo af en toe; een fotootje om elkaar op de hoogte te houden. We blijven graag betrokken, ook als we Victoria even niet zien.”

Intiem
Peter: “Het loopt nu inderdaad heel soepel. Wel moesten we de verwachtingen in het begin managen. Victoria is ontzettend opgewekt en blij, maar natuurlijk ook beperkt. Ze is vijf, maar functioneert in feite op het niveau van een eenjarige. Ze spreekt een aantal woorden en kan alleen met hulp een paar stapjes lopen. Van echt spelen met Lena is dan ook geen sprake. Daar moesten we ons even op instellen. De eerste keer dat Victoria bij ons was wilden we samen een spelletje doen. Toen Victoria vervolgens een hap van de spelregels nam, hebben we dat maar laten zitten”, vertelt Peter lachend.

Sanne: “Het contact met Victoria is als het contact met een baby: veel knuffelen, klappen, zingen en kusjes geven. Reuze knus en ontzettend aandoenlijk. Voor ons zijn de dagen met haar heel intiem. We zorgen er bewust voor dat we samen thuis zijn en houden het klein. We wandelen een rondje met de buggy en drinken ergens koffie. In de zomer gaan we naar het strandje in de buurt of eten we een ijsje. Of we zijn gewoon gezellig thuis samen. Victoria houdt ons wat dat betreft ook bij de les, ze maakt ons ervan bewust wat er echt toe doet en remt ons af als het ware.”

"Victoria maakt ons ervan bewust wat er echt toe doet." 

Verrijking
De zorg voor een kindje als Victoria vraagt wel extra aandacht. Peter: “Victoria heeft een speciaal dieet waar we rekening mee houden en ze moet natuurlijk veel gedragen en in de gaten gehouden worden. Verder weten we vooral wat ze wel en niet mag. We hebben ons bewust niet ondergedompeld in haar medisch dossier; we willen haar zien voor wie ze is en ons niet te veel door haar vooruitzichten laten beïnvloeden”. 

Sanne: “Op voorhand leek de zorg voor een kindje met een lichamelijke beperking ons wellicht zwaar. Het was ook niet iets waar we naar op zoek waren, maar via Handjehelpen kwam het op ons pad. Nu we er middenin zitten valt het ons eigenlijk erg mee. Natuurlijk merk je na een dag wel hoe het intensief het is. Voor Fatima hebben we dan ook ontzettend veel respect. Zij draagt de zorg dag in dag uit en houdt daarnaast in haar eentje een baan en gezin draaiende. Bijzonder dat wij haar op deze manier toch een beetje kunnen ontlasten. En voor ons is dit heel goed te doen. Het is echt een laagdrempelige manier van hulp bieden en het maakt ons als gezin rijker. We zouden het iedereen aanraden.”

Victoria en haar moeder Fatima wilden graag meewerken aan het interview, maar liever niet op de foto.