Thijs en Peter
'Ik help inschatten wat nog wél kan'
“Ik neem m’n petje af voor Thijs”, vertelt Peter. Hij heeft Niet Aangeboren Hersenletsel en wandelt wekelijks met Thijs, zijn maatje via vrijwilligersorganisatie Handjehelpen. “Ik ben geestelijk in de war en Thijs brengt structuur en richting tijdens onze wekelijkse wandelingen.” Bewegen is belangrijk voor Peters gezondheid en Thijs en hij hebben het ook altijd gezellig samen.
Peter van Ravenswaaij (74) uit Zeist had behoefte aan een maatje. In maart 2021 stelde Handjehelpen hem aan vrijwilliger Thijs Fonville (71) voor. Peter: “Ik dacht gelijk: ‘leuke vent’.” Ook Thijs voelt een klik. “We praten volop, over hoe zijn leven in elkaar zit en hoe het weekend was.”
Een ander helpen
Thijs is altijd al graag met andere mensen bezig. Vóór zijn pensioen werkte hij bij een patiëntenvereniging, waar hij nu nog actief is als vrijwilliger. En als vrijwilliger voor Handjehelpen wandelt hij met Peter sinds kort ook met een meneer uit Odijk. “Zijn motivatie? “Het is fijn als je een ander kan helpen. Door met elkaar bezig te zijn, een rondje te wandelen, kletsen, kopje koffie samen.”
Moeten bewegen
Elke woensdag wandelt Thijs met Peter. Peter moet dat van zichzelf: “Ik sta met een been in het hospice, ik moet blijven bewegen!” Zeven jaar geleden werd hij opgenomen in het ziekenhuis met een bloedvergiftiging. Een bacterie had een gat in zijn aorta gemaakt. Hij had een nieuwe hartklep nodig. “Toen is het begonnen”, vertelt zijn vrouw Gitta. “We zijn al lang bezig om er precies achter te komen wat hij precies heeft. Wat in ieder geval is geconstateerd, is dat hij Niet Aangeboren Hersenletsel heeft.”
Advies tijdens het wandelen
Het liefst loopt Peter twee keer per dag een rondje. En hij is blij dat Thijs er op woensdag is. “Hij brengt structuur aan en geeft tegengas door een realistisch beeld te scheppen. Thijs legt uit: “Dan zie ik bijvoorbeeld dat hij sloft en als hij dan toch het grote rondje wil lopen vraag ik: ‘Is dat wel verstandig? Ik zie dat je moeilijk loopt’. Of hij wil via de steegjes lopen. Hij kent de wijk goed, maar de steegjes zijn veranderd; hij raakt daar nu de weg kwijt. Ik help hem inschatten wat nog wel kan, stuur bij als dat nodig is. Ik zeg niet dat iets niet mag, maar breng het meer als advies. Of dat ík iets niet prettig vind.”
“Thijs is de rust zelve. Hij helpt me met relativeren, om dingen die groot zijn wat kleiner en behapbaar te maken.”
Rustmomentje voor Peters vrouw
Voor Gitta, de vrouw van Peter, zijn de bezoekjes van Thijs een welkome aanvulling op de paar dagen die Peter naar de dagbesteding gaat. “Thijs is de rust zelve. Hij helpt Peter met relativeren, om dingen die groot zijn wat kleiner en behapbaar te maken. Ik kan mijn zorgen over Peter met hem bespreken. Dan vraag ik bijvoorbeeld ‘Vind je ook niet dat hij raar loopt, wat kan het zijn?’ En als ze samen de deur uitgaan, ook al is het maar een half uurtje, heb ik even tijd voor mezelf.”
Maatje zijn brengt plezier
Peter hoopt in de toekomst weer langere wandelingen te kunnen lopen. Thijs vindt het heel goed dat hij zo blijft bewegen, maar is ook realistisch: “Het gaat niet altijd. Ik zorg dat hij doet wat hij aan kan en plezier heeft. En ook ik beleef plezier aan de bezoeken en ga altijd weer met een goed gevoel naar huis. Dan denk ik, we hebben weer een gezellige ochtend gehad. Door mijn enthousiasme is een kennis van mij ook vrijwilliger bij Handjehelpen geworden. Hoe leuk is dat!”
Handjehelpen koppelt mensen met een kwetsbaarheid aan precies het juiste maatje. Dat maakt het leven zoveel fijner. Help je ook?