Nel

Nel van Ziel uit Leerdam werkte ruim veertig jaar in het onderwijs. Toen ze twee jaar geleden met pensioen ging, had ze naar eigen zeggen nog ‘bakken met energie’. Ze besloot op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk en kwam zo bij Handjehelpen terecht. Nel werd maatje van twee vrouwen, beide met een beperking. Ze doet het vrijwilligerswerk met veel plezier. “Vrijwilligerswerk voegt iets toe aan je leven.”

Thuiszitten is niks voor mij

In januari 2022 meldde ik me aan als vrijwilliger bij Handjehelpen. Ik was toen net met pensioen en dacht: wat zal ik nu eens gaan doen? Thuiszitten is niet iets wat ik ambieer en ik had nog meer dan genoeg energie. Ik besloot op zoek te gaan naar een nieuwe invulling van mijn tijd. Ik had wel één voorwaarde: het moest in mijn directe omgeving zijn. Ik wilde er namelijk graag op de fiets naartoe. Ik ben vrij praktisch ingesteld en heb nog meer vrijwilligerswerk, dus het moest wel te combineren zijn. Na wat rondsnuffelen kwam ik een advertentie van Handjehelpen tegen. De website zag er professioneel uit en sprak me direct aan. Van het één kwam het ander. Ik meldde me aan en regiocoördinator Jantsje Boersma kwam langs om kennis te maken.

Niet één, maar twee maatjes

Kort daarna werd ik voorgesteld aan twee vrouwen, allebei op zoek naar een maatje om wat mee te ondernemen. Het eerste gesprek had ik met Ellen*, een vrouw van begin dertig. Een week later had ik een tweede gesprek, met de zestigjarige Marga*, een vrouw met niet-aangeboren hersenletsel NAH). Ik vond het best spannend en lastig in te schatten of er een wederzijdse klik was. Ik kan namelijk vrij druk zijn en niet iedereen vindt dat even leuk. Grappig genoeg waren ze allebei enthousiast, dus besloot ik om maatje te worden van beide vrouwen.

Activiteiten ondernemen of juist even niets

Ik vind het leuk dat het hele verschillende vrouwen zijn, elk met hun eigen verhaal. Ik onderneem met beiden veel leuke activiteiten. We gaan bijvoorbeeld regelmatig de stad in voor een kopje koffie, wat winkelen, naar de film of we bezoeken een museum. Maar soms is alleen even kletsen ook genoeg. Zo voelde Marga zich een tijdje geleden wat gestrest door een verbouwing bij haar in huis. Om de rust te bewaren zijn we toen vaker thuis gebleven. Dan drinken we bij haar thuis gezellig koffie en kletsen we wat. Dat is dan ook helemaal goed. Of ik help haar met iets praktisch, zoals een boodschapje doen. En af en toe heeft ze juist een klein duwtje in de rug nodig, bijvoorbeeld om naar buiten te gaan. In eerste instantie reageert ze dan met ‘Ja, maar…’, maar eenmaal buiten vindt ze het heerlijk.

Humor en gezelligheid

Waar Marga soms wat meer hulp nodig heeft, vindt Ellen het vooral leuk om gezellige dingen te ondernemen en nieuwe mensen te leren kennen. Ze heeft inmiddels een baan, waardoor ze minder alleen is. We zien elkaar daarom maar een keer in de twee weken. Soms sparren we met elkaar over het werk, over wat er goed gaat en wat nog niet zo goed lukt. Maar we lachen ook veel met elkaar hoor! We delen dezelfde humor en sturen tussendoor regelmatig grappige appjes over en weer.

Leren luisteren

Natuurlijk is het niet altijd alleen maar makkelijk en gezellig. Soms zit een van mijn hulpvragers bijvoorbeeld niet lekker in haar vel of heeft ze gewoon even helemaal nergens zin in. Dat kan wel eens pittig zijn. Vanuit mijn achtergrond als docent moest ik hier wel aan wennen. Ik ben gewend om veel te praten, maar probeer in dit soort situaties juist meer te luisteren. Ik kan vervelende gevoelens natuurlijk niet voor hen wegnemen, maar kan er wel voor hen zijn. Toen het met een van de dames wat moeilijk ging, nam ze me in vertrouwen over haar verleden. Daardoor snapte ik beter waarom dingen gaan zoals ze gaan. Ik kan er verder niet over uitweiden, want dat is te privé. Maar die ontboezemingen die mensen bij je doen, dat kan mij ontroeren.

Gezondheid is niet vanzelfsprekend

“Ik doe vrijwilligerswerk ook voor mijn eigen ontwikkeling. Ik wil graag actief blijven, erbij horen en nieuwe dingen leren. Maar door dit te doen realiseer ik me ook hoe gezegend ik eigenlijk ben, dat ik gewoon vrij kan gaan en staan waar ik wil, zonder beperkingen. We vinden het vaak heel logisch dat dingen gewoon zijn zoals ze zijn. Door mijn vrijwilligerswerk als maatje realiseer ik wel dat het niet vanzelfsprekend is dat je gezond bent en de regie hebt over je eigen leven. Zo liet Marga mij zien hoe je leven in een korte tijd zo kan veranderen. Hoe ze door haar hersenletsel in één klap afhankelijk werd van anderen. Die afhankelijkheid zorgt voor hele andere verhoudingen in je relaties. Ik vind het heel knap om te zien hoe zij hier mee omgaat.

Je krijgt er zelf ook veel voor terug

Ik geloof niet in altruïsme. Dus ik ben heel helder: ik krijg er zelf ook het nodige voor terug, anders zou ik het waarschijnlijk niet doen. Het maatje zijn geeft me een goed gevoel. Ik vind het leuk om onder de mensen te zijn en ga er altijd met veel plezier naartoe. Vrijwilligerswerk voegt iets toe aan je leven. Het is fijn om onderdeel te zijn van het leven van een ander. Het is de kers op de taart. Dat het niet alleen om jezelf draait, maar je ook iets kunt betekenen voor een ander. We moeten weer meer terug naar saamhorigheid. Strek je arm eens uit naar iemand die dat nodig heeft of biedt een luisterend oor. Het gaat niet alleen maar om de buitenkant. Kijk eens even verder dan je neus lang is en realiseer je hoe tevreden je mag zijn met je eigen bestaan.

* De namen in dit artikel zijn wegens privacyredenen gefingeerd.